Grenzen stellen is voor veel ouders al lastig genoeg. Maar als je een kind hebt met autisme is grenzen stellen extra ingewikkeld.
Je kind zit de hele dag op zijn kamer. Eet niet met de rest van het gezin aan tafel. Zit uren achter elkaar achter een beeldscherm. Verzuimt steeds vaker van school.
Je had nooit gedacht dat het zover zou komen. Je maakt je zorgen. Het maakt je verdrietig. Je voelt je machteloos. En je vraagt je af hoe het zover heeft kunnen komen.
‘Je moet gewoon grenzen stellen’ zegt een vriendin.
Was het maar zo simpel.
Tuurlijk. Als ouder moet je grenzen stellen. En dat is voor veel ouders al lastig genoeg. Maar als je een kind hebt met autisme is grenzen stellen extra ingewikkeld.
Want je verlegt je grens. Om je kind te beschermen. Omdat je met hem te doen hebt. Omdat je ziet hoe overweldigend de buitenwereld voor hem kan zijn.
En om jezelf te beschermen. Om een driftbui van je kind te voorkomen. Omdat je niet opnieuw de strijd wilt aangaan. Omdat je moe bent van het continue ‘aanstaan’.
En zo zijn de grenzen ongemerkt, beetje bij beetje meer opgerekt. Steeds een stukje verder.
Totdat het niet langer gaat. En jullie in een situatie zitten die niet gezond is. Niet gezond voor je kind, maar ook niet voor jou en de rest van je gezin.
Hoe is belangrijk om de regie terug te pakken.
Maar hoe? Waar begin je?
‘Gewoon’ zegt diezelfde vriending. ‘Vanaf morgen dwing je je kind om op te staan en naar school te gaan. Vanaf nu geen eten meer mee naar zijn kamer, maar aan tafel met de rest van het gezin. En een flinke beperking op de schermtijd.’
Zo werkt het natuurlijk niet. Maar hoe dan wel?
Ik heb het antwoord ook niet. Want voor iedereen is het antwoord anders. Wat ik wel weet is dat het zin heeft om stil te staan bij de juiste vragen:
Hoe wil je je voelen? Wat is voor jou van betekenis? Wat is echt belangrijk, voor jou, je kind en voor de rest van je gezin? En wat heb je daarvoor nodig?
Deze vragen kunnen je helpen om te bedenken wat mogelijk is. Hoe je de grenzen beetje bij beetje weer wat kunt afbakenen. Zodat er langzaam maar zeker weer een gezonde situatie ontstaat. Waarbij er een goede balans is tussen wat je kind nodig heeft en wat jij nodig hebt om je goed te voelen. Kun je daar wel wat hulp bij gebruiken, bij het beantwoorden van die vragen? Mail me, dan maken we een afspraak om te kijken of ik wat voor je kan betekenen.
P.S. Liever zelfstandig aan de slag? Speciaal voor ouders van kinderen met gedragsproblemen heb ik een online programma gemaakt met videolessen, oefeningen en geleide meditaties. Je leert wat je kunt doen om spanning te verminderen, hoe je effectiever om kunt gaan met je emoties en hoe je rustig blijft in stressvolle situaties. Klik hier voor een gratis voorproefje.
