Blijf via e-mail op de hoogte van nieuwe blogs

Klaprozen, indianenstammen en het gevoel van nooit genoeg

Altijd meer. Dat gevoel. Alsof het nooit genoeg is. Genoeg. Raar woord eigenlijk, als je het zo hardop zegt. Genoeg. Moest er aan denken. Vanochtend, toen ik met de hond in de uiterwaarden liep. Ik liep er niet lekker. Voelde me opgejaagd. Vond dat ik eigenlijk achter mijn bureau moest zitten. Om aan het werk te gaan. Deze blog te schrijven. Een gespreksverslag te maken. Aan acquisitie te doen. Whatever, als het maar nuttig en productief was. 

Al mopperend liep ik langs een paar klaprozen. En toen ineens. Bam! Zo mooi. Knalrood in dat groene gras. Net een ansichtkaart. Tot dat moment had ik de hele wandeling nog niets van mijn omgeving gezien. Totdat ik dus langs die klaprozen liep. En zag hoe mooi ze waren. En ik zag ook direct andere dingen: Hé, het is lente, ik ben buiten, de zon schijnt. Wat wil je nog meer?

Altijd meer (of minder)

Waarom dan toch zo gejaagd? Dat komt omdat ik altijd ‘meer’ moet van mezelf:  meer werken, meer tijd met mijn kinderen, meer slapen, meer aandacht voor mijn bejaarde moeder, meer sporten. Er is trouwens ook veel dat minder moet: minder op mijn telefoon, minder wijn, minder chocola. ‘Genoeg’ is een woord dat niet in mijn vocabulaire voorkomt. Herkenbaar?

Genoeg

Deed me denken aan een beroemd antropologisch onderzoek naar een Indianenstam in  Suriname. De taak van de mannen in het Indianendorp? Huizen onderhouden en jagen, daar zijn ze iedere dag zo’n 6 uur zoet mee. Begin 1900 komen hier de eerste missionarissen. Die vinden dat die huizen er maar armoedig bijstaan en geven de mannen ijzeren bijlen. Zo kunnen ze goede, stevige huizen gaan bouwen. Maar er gebeurt niets. Wat blijkt? Waar de mannen vroeger 6 uur nodig hadden om te jagen en hun huis te onderhouden, hadden ze dat nu in 3 uur gedaan. En die extra tijd? Die besteedden ze aan lummelen, beetje kletsen, met de kinderen spelen, in de hangmat hangen. Maar niet aan het beter maken van hun huizen, die vonden ze goed genoeg.

Lummelen en zo maar een beetje voor je uit staren

Dat vinden de meeste van ons hier in Nederland maar raar. Want in onze cultuur is het belangrijk om productief te zijn. Om je tijd zo veel mogelijk te vullen met goede, nuttige en zinnige activiteiten. Dan ben je pas goed bezig. Soms met stress en burn-out tot gevolg.

Maar … je kunt er ook op een andere manier naar je tijdbesteding kijken. Want lummelen, ongestoord luisteren naar anderen of zo maar een beetje voor je uit staren kan ook heel productief zijn.

Altijd een keuze

Wat ik maar wil zeggen, het een is niet beter of slechter dan het ander. Realiseer je echter dat je altijd een keuze hebt.

Waar kies ik voor? Dat hangt natuurlijk helemaal van de situatie af. Maar ik neem me het volgende voor: iedere keer als ik mezelf betrap op de gedachten ‘ik zou meer/minder moeten ….’ stel ik mezelf  de volgende vraag:

WAT

IS

NU

GENOEG?


Coaching

En, zeg eens. Hoe zit dat met jou? Waar wordt jij blij van? Waar wil jij je energie in steken? En waarin niet? Allemaal keuzes. Maar hoe pak je dat aan?  Waar begin je? Als je daar wel wat hulp bij kunt gebruiken, mail me dan. Dan maken we eens vrijblijvend kennis. Of kijk even hier.

Over Esther

Ik coach mensen met stress en burn-outklachten of gevoelens van levend verlies, werkgerelateerd of als gevolg van privéomstandigheden. Ik help je een goed evenwicht te vinden tussen zorgen voor jezelf en zorgen voor anderen.

Gratis kennismaken

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *